Wszystko z perspektywy jest tak cholernie małe, nikłe i nieznaczące. Wczorajsze smutki i złości wydają się żenujące albo śmieszne. Cieszy uśmiech napotkanego wędrowca, miauknięcie kota, zachód słońca, czy spotkanie z salamandrą(!).
piątek, 10 czerwca 2011
zrzucam powoli kokon
Góry uczą pokory, cierpliwości i niezbędności sztormiaka.
Wszystko z perspektywy jest tak cholernie małe, nikłe i nieznaczące. Wczorajsze smutki i złości wydają się żenujące albo śmieszne. Cieszy uśmiech napotkanego wędrowca, miauknięcie kota, zachód słońca, czy spotkanie z salamandrą(!).
Wszystko z perspektywy jest tak cholernie małe, nikłe i nieznaczące. Wczorajsze smutki i złości wydają się żenujące albo śmieszne. Cieszy uśmiech napotkanego wędrowca, miauknięcie kota, zachód słońca, czy spotkanie z salamandrą(!).
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
ja się wybieram po carpathii. potrzebuję. oh, i to jak bardzo!
OdpowiedzUsuń